26 Ağustos 2014 Salı

12032014- Yıkılmadım Ayaktayım

Günler, haftalar nasıl geçiyor, ne zaman sabah ne zaman akşam oluyor, bugün günlerden ne, ayın kaçı, hiç haberim yok! Günlerdir annemle, günde en fazla 3 saatlik uykuyla telaş,yorgunluk ve yoğunluk içindeyiz. Öyle ki kahvaltımızı en erken öğlen saat 12:00'de yapabiliyoruz, akşam yemeği ise geçiştirmek üzere bir şeyler atıştırabiliyoruz. Süt sağmaya, yemek yapmaya, dışarıda halledilmesi gereken hiç bir şeye vakit yok, kendime vakit ayırabilme lüksünden bahsetmiyorum bile. İlk günlerdeki gibi 3 saatte bir besleyelim aralarda uyusunlar da yok artık. Kuzular büyümeye ve hareketlenmeye başladıkça işler daha da zorlaşmaya başladı bizim için. Günün her saati elimizde biberon çok renkli bir hayatımız oldu artık:) Bir günümüzü özetleyecek olursak güne hangi zaman diliminden başlamalıyım onu da bilmiyorum....

26.08.14

...diye baslamış ama yazımı bitirememişim yoğunluktan. Aslında iki satırla anlatılacak günler değildi o yüzden çok detaya girmeden ilk ayların ekstra zor, yoğun, yorucu geçtiğini söyleyebilirim. Simdi 8 aylık olduk hem çok çabuk hem çok yavaş ama çok dolu gecen bir 8 ay. En zor günler gecti simdi de kendi içinde zor tabi ama ilk günleri düşününce idare edilebilir haldeyiz çok şükür. Bundan sonrası içinse, ben de bilmiyorum